مقایسه قابلیت یادگیری سازمانی از دیدگاه کارکنان پرستاری در بیمارستان‌های دولتی و خصوصی شیراز

مقدمه: بیمارستانها از نظر یادگیری سازمانی در جایگاه ویژه ای قرار دارند و پرستاران به عنوان یکی از منابع بزرگ دانش سازمانی و از عناصر مهم انتقال دانش در بیمارستانها نقش اصلی در فرآیند یادگیری سازمانی ایفا می کنند.  این پژوهش باهدف مقایسه قابلیت یادگیری از دیدگاه پرستاران در بین بیمارستانهای دولتی وخصوصی شیراز انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر، مطالعه ای توصیفی مقایسه ای و مقطعی است. جامعه پژوهش شامل تمامی پرستاران شاغل در بیمارستانهای دولتی و خصوصی شیراز در سال 1394بود. تعداد 297 نفر از کارکنان که حداقل یکسال سابقه کار داشته و تمایل به مشارکت داشتند به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه قابلیت یادگیری سازمانی گومژ و همکاران (2005) در چهار بعد تعهد مدیریت، دید سیستمی، انتقال دانش و فضای باز و آزمایشگری جمع اوری شد. روایی این پرسشنامه به روش روایی محتوا و پایایی ان با ضریب آلفای 0/83در مطالعات قبل تایید شده بود. داده ها با استفاده از ازمونهای تی مستقل، انالیز واریانس و ضریب هم بستگی  در سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمرات یادگیری سازمانی در بیمارستانهای دولتی و خصوصی به ترتیب 10/95±58/90، 10/38±55/82 بود  و در سطح متوسط ارزیابی شد. ابعاد تعهد مدیریت (0/001=p) و فضای باز و آزمایش گری (0/001=p) در کارکنان بیمارستانهای دولتی بطور معناداری بالاتر بود اما در ابعاد انتقال دانش و دید سیستمی اختلاف معنادار نبود (0/05 نتیجه گیری: با توجه به اینکه قابلیت یادگیری سازمانی پرستاران در سطح متوسط بود  پیشنهاد می‌گردد مدیران پرستاری با داشتن دید سیستمی و ایجاد فضای باز، و مشارکت دادن پرستاران در تصمیم گیریها، شرایط لازم برای انتقال دانش و  یادگیری سازمانی و ارتقا قابلیت های یادگیری سازمانی پرستاران مورد مطالعه را فراهم سازند.